Komunalne osady ściekowe to osady z komór fermentacyjnych pochodzące z oczyszczalni ścieków lub innych instalacji służących do oczyszczania ścieków komunalnych oraz ścieki o składzie zbliżonym do składu ścieków komunalnych. Zagadnienie komunalnych osadów ściekowych regulowane jest w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2021 poz. 779) (zwana dalej: u. o.o.) [1] oraz w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 6 lutego 2015 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych (Dz.U. 2015 poz. 257) (zwane dalej: Rozporządzeniem o KOŚ) [2]. Między u.o.o., a Rozporządzeniem KOŚ, istnieje szereg powiązań. Oba akty prawne wzajemnie się uzupełniają, dlatego też przed rozpoczęciem stosowania osadów i w jego trakcie konieczna jest analiza treści obu dokumentów.
O komunalnych osadach ściekowych w Ustawie o odpadach
Bardzo istotne informacje dla każdego podmiotu, który wykorzystuje komunalne osady ściekowe, ustawodawca zamieścił w u. o.o. w rozdziale III, w którym podkreślona została zasada bliskości. Zgodnie z zamieszczonym w u.o.o. art. 20 ust. 3 pkt 1 „zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone”, jednakże z punktu widzenia ich wytwórcy istotny jest zapis zawarty w art. 20 ust. 5 u.o.o., który wskazuje, że „komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytworzenia odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa”.
Ustawodawca dokładnie określił zasady postępowania z komunalnymi osadami ściekowymi. Należy podkreślić, że każdy stosujący komunalne osady ściekowe musi wziąć pod uwagę zapisy art. 45 ust. 1 pkt 3 u. o.o., które mówią, że z obowiązku uzyskania odpowiedniej zgody na zbieranie lub przetwarzanie odpadów, zwalnia się osoby władające powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1-3. Czyli zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 1-3 u.o.o [3], odzysk polega na ich stosowaniu w rolnictwie do: uprawy płodów rolnych wprowadzonych, do uprawy roślin do produkcji kompostu oraz do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i produkcji pasz.
Ponadto art. 96 ust 2 u. o.o. zamieszczono zapis, że „komunalne osady ściekowe mogą być przekazywane do stosowania władającemu powierzchnią ziemi wyłącznie przez wytwórcę tych osadów”, a w art. 96 ust 3 u. o.o. wskazano odpowiedzialnego z ich prawidłowe stosowanie – „odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie komunalnych osadów ściekowych w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, spoczywa na wytwórcy tych osadów”.
Ustawodawca określił również bardzo ważną rolę, którą pełni wytwórca komunalnych osadów ściekowych. Każdy wytwórca jest zobowiązany do przekazywania wraz z komunalnymi osadami, władającemu powierzchnią ziemi (na której komunalne osady ściekowe mają być stosowane), informacji o dawkach osadu, które mogą być stosowane na poszczególnych gruntach oraz wyników badań zleconych przez wytwórcę do laboratorium.
W §2 ust. 5 Rozporządzenia KOŚ określono warunki stosowania komunalnych osadów ściekowych, czyli przed wykorzystaniem na cele rolnicze. Przed każdym zastosowaniem ich wytwórca jest zobligowany „zlecić wykonanie badań, o których mowa w § 5 i 6, w tym pobieranie próbek, w laboratoriach, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.)”.
Rozporządzenie o osadach ściekowych – badania laboratoryjne
W Rozporządzeniu KOŚ, wytwórca komunalnych osadów ściekowych znajdzie informacje dotyczące częstotliwości badań laboratoryjnych, którym muszą byś poddane osady. Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzania KOŚ „badania metodami referencyjnymi komunalnych osadów ściekowych przeprowadza się z częstotliwością zależną od obciążenia oczyszczalni ścieków, wyrażonego równoważną liczbą mieszkańców w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, z późn. zm.), nie rzadziej niż:
1) raz na sześć miesięcy – przy równoważnej liczbie mieszkańców do 10 000;
2) raz na cztery miesiące – przy równoważnej liczbie mieszkańców powyżej 10 000 do 100 000;
3) raz na dwa miesiące – przy równoważnej liczbie mieszkańców ponad 100 000”.
Jak wcześniej wspomniano reprezentatywną próbkę komunalnych osadów ściekowych, przed ich wykorzystaniem należy zbadać w laboratorium. Zgodnie z § 5 ust. 3 Rozporządzania KOŚ, „próbkę uzyskuje się przez połączenie i dokładne zmieszanie próbek pobranych w tym samym czasie z różnych miejsc przeznaczonych do badań metodami referencyjnymi komunalnych osadów ściekowych, przy czym liczba tych próbek wynosi co najmniej:
1) 10 – przy objętości osadów ściekowych do 50 m3;
2) 15 – przy objętości osadów ściekowych powyżej 50 m3 do 100 m3;
3) 30 – przy objętości osadów ściekowych powyżej 100 m3″.
Czyli jeśli jednorazowo wytworzono do 50 m3 osadów ściekowych, to wytwórca musi pobrać 10 próbek z różnych miejsc zmagazynowanego osadu, które następnie należy zmieszać by uzyskać jednorodną reprezentatywną próbę dla danej partii. Dopiero ona powinna zostać zbadana przez laboratorium.
Ustawodawca dokładnie określił również zasady stosowania Komunalnych osadów ściekowych. Zgodnie z zapisami §2 Rozporządzenie KOŚ komunalne osady ściekowe mogą być stosowane w rolnictwie, jeśli między innymi spełniają wskazane wartości w załączniku 1 tegoż rozporządzenia, który informuje o dopuszczalnej zawartości metali ciężkich.
Poniżej zamieszczona została tabela z informacją o dopuszczalnej zawartości metali ciężkich w komunalnych osadach ściekowych, które mają zostać wykorzystane na cele rolnicze, czyli zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 1-3 u. o.o. Rozporządzenie KOŚ dokładnie określa zawartość metali ciężkich w osadach ściekowych, wyznaczając wartości dla poszczególnych pierwiastków.
Przebadanie próbki pod kątem zawartości wszystkich powyższych metali ciężkich, przy jednoczesnym utrzymaniu wskazanych przez Ustawodawcę parametrów, pozwala na wykorzystanie komunalnych osadów ściekowych w rolnictwie. Przekroczenia zawartości dopuszczalnych parametrów choć jednego metalu ciężkiego dyskwalifikuje materiał. Warto natomiast sprawdzić czy wytworzony osad nie znajdzie zastosowania do rekultywacji terenów na cele nierolne lub przy dostosowywaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i produkcji pasz. Powyżej wskazane możliwości zastosowania osadów ściekowych mają mniej restrykcyjne dopuszczalne poziomy zawartości metali ciężkich.
Istotną kwestią dotyczącą wykorzystania komunalnych osadów ściekowych na cele rolnicze jest ich stabilność biologiczna. Szczególnie dotyczy to bakterii z rodzaju Salmonella, która jest traktowana jako jeden z patogenów niebezpiecznych dla człowieka, w szczególności dla dzieci i osób starszych. Rozporządzenie KOŚ w §2 ust. 1 pkt 2 wskazuje, że możliwe jest stosowanie osadu komunalnego „w rolnictwie i do rekultywacji gruntów na cele rolne – gdy nie wyizolowano bakterii z rodzaju Salmonella w reprezentatywnej próbce osadów o masie 100 g uzyskanej zgodnie z § 5 ust. 3”. Komunalne osady ściekowe poza bakteriami, badane są pod kątem wykrycia jaj pasożytów. Zgonie w §2 ust. 1 pkt 3 lit. a, możliwe jest ich stosowanie, jeśli „łączna liczba żywych jaj pasożytów jelitowych Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp. w 1 kg suchej masy, zwanej dalej „s.m.”, osadów przeznaczonych do badań stosowanych w rolnictwie oraz do rekultywacji gruntów na cele rolne – wynosi 0”. Czyli zdatne do rolniczego wykorzystania są tylko te komunalne osady ściekowe, które przeszły badania laboratoryjne, są stabilne biologicznie i nie zawierają jaj pasożytów jelitowych i bakterii z rodzaju Salmonella.
Poza badaniem laboratoryjnym pod kątem zawartości metali ciężkich w suchej masie osadów ściekowych, obecności bakterii z rodzaju Salmonella oraz jaj pasożytów jelitowych zgodnie §2 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia KOŚ przed zastosowaniem osadu należy przebadać również glebę, na której będą one stosowane, pod kątem zawartości metali ciężkich. Badanie to pozwoli na ustalenie możliwej maksymalnej dopuszczalnej dawki osadów komunalnych z jednoczesną ochroną gleby przed nadmierną kumulacją metali ciężkich.
W powyższej tabeli przedstawione zostały wartości dopuszczalne ilości metali ciężkich w wierzchniej warstwie gruntu o głębokości 0-25 cm przy stosowaniu komunalnych osadów ściekowych w rolnictwie oraz rekultywacji gruntów na cele rolne (precyzyjnie określone w Rozporządzeniu KOŚ, załączniku 2).
Ponadto zgodnie z zapisami §2 ust. 1 pkt 5 należy zbadać pH gleby, ponieważ „wartość pH gleby na terenach użytkowanych rolniczo, na których te osady mają być stosowane, nie może być mniejsza niż 5,6”. Ustawodawca w Rozporządzeniu KOŚ zawarł również kilka ogólnych wytycznych określonych w §2 ust. 1 pkt 6, „gdzie stosowanie tych osadów nie powoduje pogorszenia jakości gleby, ziemi oraz wód powierzchniowych i podziemnych, w szczególności szkody w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1789)” oraz według §2 ust. 1 pkt 7 „osady te są wykorzystywane poza okresem wzrostu i rozwoju roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi rozumianym jako czas od siewu lub sadzenia do zbioru”.
Bardzo ważne informacje dotyczące dawkowania komunalnych osadów ściekowych znajdują się w §3 Rozporządzenia KOŚ. Paragraf ten ściśle określa możliwe dawki osadów. Ustawodawca w doborze dawki uwzględnił częstotliwość stosowania komunalnych osadów ściekowych i wskazał dobre praktyki.
Zgodnie z §3 ust. 1 władający powierzchnią ziemi musi wziąć pod uwagę, że „przy stosowaniu komunalnych osadów ściekowych na gruntach dawkę osadów dla określonej powierzchni gruntu ustala się oddzielnie dla każdej z badanej objętości komunalnych osadów ściekowych, na podstawie wyników badań reprezentatywnych próbek komunalnych osadów ściekowych i gruntów”. Czyli przed rozpoczęciem stosowania osadu należy wziąć pod uwagę wyniki badań laboratoryjnych, każdej próbki osadu ściekowego oraz gruntu, na którym ma on zostać zastosowany. Każde wykorzystanie z materiału musi zostać poprzedzone analizą, która pozwoli określić dawkę. W §3 ust. 2 Rozporządzenia KOŚ, Ustawodawca wskazał, że „dopuszczalna dawka komunalnych osadów ściekowych zależy od rodzaju gruntu, sposobu jego użytkowania, jakości komunalnych osadów ściekowych i gleby oraz zapotrzebowania roślin na fosfor i azot”. Stosujący osad na powierzchni ziemi musi zwrócić również uwagę nie tylko na określone parametry osadu, lecz również na wymagania roślin, co zapewni im prawidłowy wzrost. W Rozporządzeniu KOŚ znalazł się również swoisty kodeks dobrych praktyk i tak w §3 ust. 3 Ustawodawca zaleca, by „przy ustalaniu dopuszczalnej dawki komunalnych osadów ściekowych wykorzystywanych na cele w rolnictwie oraz do rekultywacji gruntów na cele rolne uwzględnić zasady dobrej praktyki rolniczej, w szczególności dostosowując dawkę komunalnych osadów ściekowych pod względem zawartości azotu i fosforu do potrzeb pokarmowych roślin oraz uwzględnić przy ustalaniu tej dawki nawozy stosowane na danym gruncie, środki wspomagające uprawę roślin i polepszacze gleby w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.)”. Ponadto w §3 ust. 4 zaleca, aby „dopuszczalną dawkę komunalnych osadów ściekowych ustalić w taki sposób, aby jej zastosowanie na danym gruncie nie spowodowało przekroczenia w wierzchniej warstwie gruntu o głębokości 0-25 cm wartości dopuszczalnych ilości metali ciężkich określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia”. Co więcej w przypadku wykorzystania materiału zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 1-3 u.o.o. dokładnie odkreśla się „dopuszczalne dawki komunalnych osadów ściekowych, które mogą być stosowane w ciągu roku na jednostkę powierzchni gruntu, pod warunkiem przestrzegania dopuszczalnej zawartości metali ciężkich w komunalnych osadach ściekowych określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, nie mogą przekraczać: w rolnictwie oraz do rekultywacji gruntów na cele rolne – 3 Mg s.m. / ha / rok”. Zapis ten znajduje się §3 ust. 5 pkt 1 Rozporządzenia KOŚ.
W istniejących zapisach Rozporządzenia wzięto również pod uwagę możliwość kumulowania się. Zgodnie z §3 ust. 6
„przy jednokrotnym w ciągu dwóch albo trzech lat stosowaniu komunalnych osadów ściekowych w rolnictwie oraz do rekultywacji gruntów na cele rolne dopuszczalna dawka komunalnych osadów ściekowych może być skumulowana i nie może przekraczać odpowiednio 6 Mg s.m. / ha / 2 lata i 9 Mg s.m. / ha / 3 lata”. W przypadku stosowania osadów do rekultywacji terenów na cele nierolne dopuszczone są inne wartości, które określa §3 ust. 7 Rozporządzenia KOŚ i brzmi „przy jednokrotnym w ciągu dwóch albo trzech lat stosowaniu komunalnych osadów ściekowych do rekultywacji terenów na cele nierolne oraz przy dostosowywaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu oraz roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz dopuszczalna dawka komunalnych osadów ściekowych może być skumulowana i nie może przekraczać odpowiednio 30 Mg s.m. / ha / 2 lata i 45 Mg s.m. / ha / 3 lata”.
Komunalne osady ściekowe a BDO
Rejestr BDO reguluje również kwestie gospodarowania odpadami w postaci komunalnych osadów ściekowych, łącząc zapisy wspomnianej wcześniej u.o.o. i Rozporządzeniem o KOŚ. Podmiotem dokonującym ewidencji w Karcie Ewidencji Komunalnych Osadów Ściekowych są oczyszczalnie ścieków (zastosowanie komunalnych osadów ściekowych na cele rolnicze zgodnie z art. 96 ustawy o odpadach). Ustawodawca dokładnie określił, czy wykorzystujący komunalne osady ściekowe podmiot podlega wpisowi do rejestru BDO. Zapisy na ten temat znalazły się w art. 51 ust. 2 pkt 2 u. o.o. i wskazują, że „wpisowi do rejestru nie podlega podmiot władający powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1-3 (cele rolnicze)”.
Moduł BDO dla Ewidencji Komunalnych Osadów Ściekowych – KEKOŚ
Karta Ewidencji Komunalnych Osadów Ściekowych (KEKOŚ) wprowadzona jest zawsze przez wytwórcę osadów. Jej celem jest prowadzenie sprawnej ewidencji odzysku osadów komunalnych, które stosowane są w rolnictwie (rozumianym jako: uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzonych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz, rekultywację terenów, w tym gruntów na cele rolne oraz przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu). Powyższy zapis jest zgodny z art. 96 u o.o.
W przypadku komunalnych osadów ściekowych możliwe jest także prowadzenie uproszczonej ewidencji odpadów, czyli z zastosowaniem jedynie karty przekazania, co jest zgodne z art. 71 ust. 3 u. o.o. Jednakże, by prowadzić uproszczoną ewidencję odpadów, konieczny do spełnienia jest następujący warunek: osady ściekowe są wykorzystywane przez „władającego powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1-3”.
W przypadku, gdy komunalne osady ściekowe są przekazywane osobom fizycznym, na przykład rolnikom, którzy nie podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru BDO (ponieważ władają powierzchnią ziemi poniżej 75 ha), wówczas nie ma konieczności prowadzenia uproszczonej ewidencji oraz kart przekazania odpadów. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych zobowiązany jest skorzystać z usług firmy transportowej wpisanej do rejestru BDO i posiadającej stosowne decyzje. W takim przypadku transport odbywa się w oparciu o dokument potwierdzający przekazanie przez wytwórcę odpadów, ponadto zawiera dane zlecającego transport. Zawarte w dokumencie transportowym informacje są zgodnie z wytycznymi zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 7 października 2016 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów (Dz. U 2016 poz. 1742) [4].
W przypadku, gdy odpad zostaje przekazany rolnikowi władającemu powierzchnią ziemi powyżej 75 ha, wówczas wytwórca jest zobligowany do wygenerowania w systemie BDO Karty Przekazania Odpadów, ponieważ oba podmioty – wytwarzający i odbierający odpad, widnieją na karcie przekazania odpadów. Firma transportująca musi mieć pozwolenie na transport odpadów w postaci komunalnych osadów ściekowych. Jeśli jednak osady ściekowe mają być zastosowane na gruntach wydzierżawionych przez oczyszczalnie ścieków – czyli wytwórcę odpadu, to należy skorzystać z uproszczonej ewidencji odpadów.
Do czego zobowiązany jest posiadacz komunalnych osadów ściekowych?
Zgodnie z zapisami art. 66 u. o.o. „posiadacz odpadów jest zobowiązany do prowadzenia na bieżąco ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z katalogiem odpadów określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, zwanej dalej „ewidencją odpadów”. Wpisu do ewidencji należy więc dokonać niezwłocznie w momencie wytworzenia osadów ściekowych lub, jeśli nie jest to możliwe na przykład w wyniku prowadzonego procesu, w momencie poznania masy wytworzonego odpadu w postaci komunalnego osadu ściekowego. Każdą kartę przekazania odpadów, należy osobno ewidencjonować w rejestrze. Co ważne dla wytwarzającego odpad, Ustawodawca nie dopuszcza sumowania osadów ściekowych powstających przez na przykład okres miesiąca i wprowadzania całej masy wytworzonych komunalnych osadów ściekowych w tym okresie na jednej karcie przekazania odpadów.
Ponadto, każdy wytwórca odpadów w postaci komunalnych osadów ściekowych prowadzi Kartę Ewidencji Komunalnych Osadów Ściekowych – KEKOŚ, odrębnie dla każdego miejsca prowadzenia działalności, czyli miejsca, w którym osady zostały wytworzone. Zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 2 u.o.o., zakazuje się zbierania poza miejscem ich wytwarzania komunalnych osadów ściekowych”.
W przypadku komunalnych osadów ściekowych przeznaczonych i zagospodarowanych w inny sposób niż określony w art. 96 ust. 1 należy stosować Kartę Ewidencji Odpadów (KEO).
Dzięki prowadzeniu bieżącej ewidencji w systemie BDO wytwórca odpadów ma dostęp do przechowywanych dokumentów i wszelkich danych przez 5 lat. Zgromadzone w ten sposób dane należy udostępnić organom uprawionym do przeprowadzania kontroli (dotyczy to wytwórców oraz podmiotów władających ziemią, na której komunalne osady ściekowe są zastosowane). Obowiązek gromadzenia informacji w postaci kart ewidencji odpadów i badań laboratoryjnych dotyczy zarówno wytwarzających osady ściekowe, jak i władającego powierzchnią ziemi, na której były one wykorzystywane.
System BDO pozwala na dokładne określenie miejsc, w których zostały wytworzone komunalne osady ściekowe, określenie przez ich wytwórcę stanu magazynowego, wprowadzenie przez niego informacji dotyczącej numeru partii, daty wytworzenia komunalnych osadów ściekowych, masy oraz rodzaju przeprowadzonej obróbki komunalnych osadów ściekowych. Wytwórca wskazuje proces, któremu poddano osad – fermentacja, odwodnienie, higienizacja, suszenie, kompostowanie lub inny proces. W przypadku gdy osady ściekowe występują w postaci ziemistej (są przetworzone przez wytwórcę), wówczas nie mogą być ponownie uwodnione.
Co istotne, system BDO nie pozwala na wprowadzenie partii komunalnych osadów ściekowych w przypadku, gdy nie będą w nim umieszczone wyniki badań (zgodnie z zapisami u o.o. muszą być przeprowadzone badania, aby można było zastosować osady ściekowe). Zmuszając tym samym wytwórcę komunalnych osadów ściekowych do bieżącego wykonywania badań laboratoryjnych i do realizacji ustawowego obowiązku, a co się z tym wiąże, do ochrony ziemi i gleby.
Każdorazowo w karcie badań danej partii komunalnego osadu ściekowego należy uzupełnić m.in. takie informacje jak:
– numer badania;
– data wykonania badania;
– odczyn pH;
– zawartość suchej masy;
– zawartość azotu ogólnego w tym azotu amonowego;
– zawartość wapnia, magnezu;
– łączną liczbę żywych jaj pasożytów;
– informację o obecności bakterii z rodzaju Salmonella.
Dopiero uzupełnienie wszystkich wskazanych w §5 ust. 1 Rozporządzenia KOŚ [5] informacji w systemie BDO, na temat danej partii, pozwala na ich zastosowanie w rolnictwie zgodnie z art. 96 u. o.o.
Kartę Ewidencji Komunalnych Osadów Ściekowych można stosować wyłącznie, jeśli odpady zostaną zastosowane zgodnie z art. 96 ustawy o odpadach. W przypadku innego postępowania z osadami ściekowymi, należy pamiętać, że konieczne jest sporządzenie karty ewidencji odpadów, która stanowi załącznik nr 5d do ustawy o odpadach [6].
Jeśli chcesz dowiedzieć się jak prowadzić ewidencję osadów ściekowych w rejestrze BDO zapoznaj się z poradnikiem – tworzenie KEKOŚ.
[4] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 7 października 2016 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów (Dz.U. 2016 poz. 1742) http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20160001742/O/D20161742.pdf [dostęp: 17-06-2021]
[5] § 5. ust. 1 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 6 lutego 2015 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych (Dz.U. 2015 poz. 257) brzmi:
1. Badania metodami referencyjnymi komunalnych osadów ściekowych obejmują ustalenie:
1) wartości pH;
2) zawartości s.m. – wyrażonej w procentach masy komunalnych osadów ściekowych;
3) zawartości substancji organicznej – wyrażonej w procentach s.m.;
4) zawartości azotu ogólnego, w tym azotu amonowego – wyrażonej w procentach s.m.;
5) zawartości fosforu ogólnego – wyrażonej w procentach s.m.;
6) zawartości wapnia i magnezu – wyrażonej w procentach s.m.;
7) zawartości metali ciężkich: ołowiu, kadmu, rtęci, niklu, cynku, miedzi i chromu – wyrażonej w mg/kg s.m.;
8) obecności bakterii chorobotwórczych z rodzaju Salmonella w 100 g osadu;
9) liczby żywych jaj pasożytów jelitowych Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp. w kg s.m.
[6] Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2021 poz. 779) https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20130000021/U/D20130021Lj.pdf [dostęp: 17-06-2021]
