
Do kogo skierowane jest nagranie?
Materiał „Jak stosować trzy zasady łączenia dla dużych i średnich źródeł spalania paliw?” będzie przydatny dla:
- podmiotów gospodarczych, które użytkują tzw. średnie obiekty spalania paliw, czyli kotły o mocy cieplnej od 1 MW – 50 MW,
- podmiotów gospodarczych, które użytkują tzw. duże obiekty spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej powyżej 50 MW,
- inwestorów planujących inwestycje,
- osób dokonujących kwalifikacji źródeł spalania paliw,
- osób opracowujących wnioski o uzyskanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
- osób opracowujących wnioski o uzyskanie pozwolenia zintegrowanego,
- osób związanych z obsługą i eksploatacją instalacji będących dużym lub średnim źródłem spalania,
- organów administracji publicznej oceniających wnioski pozwalające na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub zakresie uzyskania pozwolenia zintegrowanego,
- studentów kierunków związanych z ochroną środowiska.
Co zyskasz?
- Poznasz trzy zasady łączenia źródeł spalania.
- Zrozumiesz różnicę pomiędzy dużym a średnim źródłem spalania.
- Uzyskasz wiedzę, która umożliwi Tobie dokonać podziału na duże i średnie źródła spalania.
Czego się dowiesz?
- Czym są duże i średnie źródła spalania?
- Kiedy można zastosować pierwszą zasadę łączenia źródeł spalania, a kiedy drugą i trzecią zasadę łączenia?
- Jak prawidłowo ocenić wielkość instalacji?
W materiale tym dr Marcin Kaźmierski omawia zagadnienie wielkości instalacji oraz podziału na duże i średnie źródła spalania paliw w kontekście zasad łączenia i standardów emisyjnych.
Zagadnienie omawia radca prawny dr Marcin Kaźmierski.
Podstawa prawna
W materiale powołujemy się na następującą podstawę prawną:
- Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54) https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20010620627/U/D20010627Lj.pdf
- Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 24 września 2020 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. poz. 1860) https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20200001860/O/D20201860.pdf
Dla tych, co wolą przeczytać:
Jak stosować trzy zasady łączenia dla dużych i średnich źródeł spalania paliw?
Aby ocenić wielkość instalacji oraz dokonać podziału na duże i średnie źródła spalania paliw w kontekście zasad łączenia i standardów emisyjnych, należy zwrócić uwagę na trzy elementy kwalifikujące:
- rozmiar źródła spalania paliw,
- datę oddania go do użytkowania, datę pozwolenia na budowę, datę modernizacji,
- rodzaj spalanego paliwa.
Rozmiar źródła spalania paliw
Przez wszystkie załączniki do Rozporządzenia o standardach emisyjnych dotyczących źródeł spalania paliw, przewija się podział na duże i średnie źródła spalania paliw.
Duże źródła spalania paliw to źródło o nominalnej mocy cieplnej większej niż 50 MW, ale z uwzględnieniem I i II zasady łączenia.
Średnie źródła spalania paliw to źródło o mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, ale z uwzględnieniem III zasady łączenia.
Owe zasady łączenia są wyrażone w art. 157a P.o.ś.
Pierwsza zasada łączenia
Art. 157a ust. 2 pkt 1 P.o.ś.:
„gazy odlotowe z tych źródeł spalania są odprowadzane do powietrza przez wspólny komin i całkowita nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 50 MW; w takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa się za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych tych części źródła spalania paliw, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 15 MW (pierwsza zasada łączenia)”.
Warunki pierwszej zasady łączenia:
- zespół źródeł spalania: 2 lub więcej źródeł spalania paliw
- wspólny komin
- całkowita nominalna moc cieplna: nie mniejsza niż 50 MW
- nominalna moc cieplna każdego ze źródeł: co najmniej 15 MW
Pierwsza zasada łączenia dotyczy dużych źródeł spalania. Bierzemy pod uwagę źródła o łącznej mocy powyżej 50 MW, ale sumujemy jedynie źródła powyżej 15 MW przy obowiązkowej zasadzie, że gazy są odprowadzane wspólnym kominem.
Przykłady:
- W sytuacji, gdy w jednym obiekcie są 2 kotły WR 5, jeden kocioł OR 32 i jeden kocioł 10 MW, to nie spełnia on warunków pierwszej zasady łączenia. Mimo teoretycznie zaistnienia sumy nominalnej mocy cieplnej większej niż 50 MW, to do sumowania brany jest pod uwagę tylko kocioł OR 32 (pozostałe nie osiągają wymaganej warunkami pierwszej zasady łączenia minimalnej mocy cieplnej).
- W przypadku źródła, gdy mamy dwa kotły np. po modernizacji – 17 MW i 25 MW, to, jeśli gazy są odprowadzane wspólnym kominem – ma wtedy zastosowanie pierwsza zasada łączenia.
- Pierwsza zasada będzie też dotyczyła zespołu składającego się z dwóch kotłów WR 25. Ich suma przekroczy bowiem 50 MW i jeżeli gazy będą odprowadzane wspólnym kominem, to spełni warunki pierwszej zasady łączenia (bez względu na datę, kiedy wybudowano lub oddano do użytkowania).
Druga zasada łączenia
Art. 157a ust. 2 pkt 2 P.o.ś.:
„dwa lub więcej źródeł spalania paliw, dla których pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., lub dla których wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony po tym dniu, i dla których całkowita nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 50 MW, zostały zainstalowane w taki sposób, że uwzględniając parametry techniczne i czynniki ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być, w ocenie organu właściwego do wydania pozwolenia, odprowadzane przez wspólny komin; w takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa się za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych tych części źródła spalania paliw, których nominalna moc cieplna jest nie mniejsza niż 15 MW (druga zasada łączenia)”
Warunki drugiej zasady łączenia:
- zespół źródeł spalania: 2 lub więcej źródeł spalania paliw
- nominalna moc cieplna każdego ze źródeł: co najmniej 15 MW
- całkowita nominalna moc cieplna: nie mniejsza niż 50 MW
- pierwsze pozwolenie na budowę źródła wydano po 30 czerwca 1987 r. LUB dla których wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony po tym dniu
- gazy są LUB mogą być odprowadzane przez wspólny komin
Druga zasada łączenia odnosi się także do dużych źródeł spalania.
W drugiej zasadzie łączenia pojawiają się nowe wytyczne – data wydania pozwolenia na budowę źródła oraz zmienia się kwestia odprowadzania przez wspólny komin. Nie jest obowiązkowy wspólny komin, wystarczy techniczna i ekonomiczna możliwość odprowadzania gazów wspólnym kominem. Uprawnionym do oceny jest organ do którego składany jest wniosek na wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza – to on podejmuje decyzje z tym zakresie.
Przykłady:
- W przypadku źródeł istniejących w postaci zespołu kotłów oddanych do użytkowania po 1987 r., których spaliny mogłyby być odprowadzone jednym kominem, a są dwoma, o nominalnej mocy cieplnej większej niż 15 MW i całkowitej nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, po zsumowaniu mocy cieplnej tych źródeł o wyniku czego otrzymamy moc ciepną dla całego zespołu powyżej 50 MW, to mamy do czynienia z drugą zasadą łączenia i dużym źródłem spalania paliw.
- Dwa kotły WR 25, wybudowane i oddane do użytku w 1988 roku, gdzie każdy z nich ma swój komin (mówimy o osobnym kominie, a nie o osobnym przewodzie kominowym) – jeśli organ uzna, że mogłyby być odprowadzane przez wspólny komin, to wtedy zgodnie z drugą zasadą łączenia także uznamy, że spełnia warunki drugiej zasady łączenia i jest dużym źródłem spalania paliw.
Trzecia zasada łączenia
Art. 157a ust. 2 pkt 3 P.o.ś.:
„dwa lub więcej źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, oddanych do użytkowania po dniu 19 grudnia 2018 r., a jeżeli pozwolenie na ich budowę wydano po dniu 18 grudnia 2017 r. – oddanych do użytkowania po dniu 20 grudnia 2018 r., do których nie ma zastosowania pkt 1 albo 2, i które odprowadzają gazy odlotowe przez wspólny komin lub zostały zainstalowane w taki sposób, że uwzględniając parametry techniczne i czynniki ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być, w ocenie organu właściwego do wydania pozwolenia lub przyjęcia zgłoszenia, odprowadzane przez wspólny komin; w takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa się za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych poszczególnych części, przy czym w przypadku, gdy suma ta wynosi nie mniej niż 50 MW, przyjmuje się, że całkowita nominalna moc cieplna źródła nie osiąga wartości 50 MW (trzecia zasada łączenia).”
Warunki trzeciej zasady łączenia:
- zespół źródeł spalania: 2 lub więcej średnich źródeł spalania paliw
- nominalna moc cieplna każdego ze źródeł: od 1 MW do 50 MW
- źródło spalania paliw oddane do użytkowania po 19 grudnia 2018 r. (lub po 20 grudnia 2018 r., jeżeli pozwolenie na budowę źródła wydano po dniu 18 grudnia 2017 r.)
- nie ma zastosowania I i II zasada łączenia
- gazy są LUB mogą być odprowadzane przez wspólny komin
- całkowita nominalna moc cieplna to suma mocy cieplnych poszczególnych części (w przypadku, gdy suma ta wynosi nie mniej niż 50 MW, to przyjmuje się, że całkowita nominalna moc cieplna źródła nie osiąga 50 MW)
Trzecia zasada łączenia definiuje nam zespół źródeł jako źródło średnie.
Jeżeli w zespole nie ma co najmniej dwóch źródeł o mocy powyżej 15 MW, które przekroczyłyby 50 MW to nie ma zastosowania ani I ani II zasada łączenia.
Trzecia zasada łączenia ma zastosowanie dla źródeł istniejących w sytuacji, w której owe dwa lub więcej źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej każdego z nich w przedziale od 1 do 50 MW, po ich sumowaniu daje łącznie moc powyżej 50 MW, uznane jest za źródło do 50 MW.
Nie jest potrzebny wspólny komin, wystarczy techniczna i ekonomiczna możliwość odprowadzania gazów wspólnym kominem. Uprawnionym do oceny jest organ właściwy do wydania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub przyjęcia zgłoszenia, to on podejmuje decyzję.